Inhaltsangabe:
Moe van de mens, kampioen van de solitude, woont Mattis afgelegen aan een meer, waar
hij zijn potentie naar beneden drinkt. Een donker denker met een tanend geloof in zowat
alles, dus zeker ook in de liefde. Soms, echter, twijfelt hij aan zijn kwaliteiten als eenzaat
en misantroop, en overweegt hij een leven in een stad vol heerlijke drukte om niets.
Maar wanneer een weduwe opeens vergeten gevoelens weer in hem aanwakkert,
verlegt hij zijn ambities.
Dimitri Verhulsts oeuvre leest als een hommage aan de falende mens, die keer op keer
met nietsontziende precisie en onvervalste empathie wordt opgevoerd in zijn arena. De
helaasheid der dingen werd een klassieker, voor Godverdomse dagen op een godverdomse
bol ontving Verhulst de Libris Literatuur Prijs, en ook de talrijke vertalingen en
verfilmingen van zijn werk gooiden hoge ogen.
In zijn nieuwe roman De pruimenpluk bewijst Verhulst zich wederom als fijnschrijver en
chroniqueur van de menselijke eenzaamheid.
De pers over eerder werk van Verhulst:
‘Een stilistisch miniatuurtje van grote emoties.’ – De Standaard
’Niet vaak spreekt er uit een vrolijk boek zoveel tragiek.’ – de Volkskrant
‘Verhulsts proza betovert keer op keer.’ – Financial Times
Von der hinteren Coverseite:
Moe van de mens, kampioen van de solitude, woont Mattis afgelegen aan een meer, waar
hij zijn potentie naar beneden drinkt. Een donker denker met een tanend geloof in zowat
alles, dus zeker ook in de liefde. Soms, echter, twijfelt hij aan zijn kwaliteiten als eenzaat
en misantroop, en overweegt hij een leven in een stad vol heerlijke drukte om niets.
Maar wanneer een weduwe opeens vergeten gevoelens weer in hem aanwakkert,
verlegt hij zijn ambities.
Dimitri Verhulsts oeuvre leest als een hommage aan de falende mens, die keer op keer
met nietsontziende precisie en onvervalste empathie wordt opgevoerd in zijn arena. De
helaasheid der dingen werd een klassieker, voor Godverdomse dagen op een godverdomse
bol ontving Verhulst de Libris Literatuur Prijs, en ook de talrijke vertalingen en
verfilmingen van zijn werk gooiden hoge ogen.
In zijn nieuwe roman De pruimenpluk bewijst Verhulst zich wederom als fijnschrijver en
chroniqueur van de menselijke eenzaamheid.
De pers over eerder werk van Verhulst:
‘Een stilistisch miniatuurtje van grote emoties.’ – De Standaard
’Niet vaak spreekt er uit een vrolijk boek zoveel tragiek.’ – de Volkskrant
‘Verhulsts proza betovert keer op keer.’ – Financial Times
„Über diesen Titel“ kann sich auf eine andere Ausgabe dieses Titels beziehen.
