Reseña del editor:
Ta ksiazka jest inna, dlatego zamiast koic i schlebiac, moze draznic, gorszyc, oburzac, zloscic, intrygowac nie znajdziesz w niej chlodnej kalkulacji, wyrachowania ani zdystansowanej obojetnosci, tylko zywa wiare - drapiezna, nieokielznana katolicka poprawnoscia. Krzysztof z pasja demaskuje puste kaznodziejskie pocieszenia Ze wstepu ks. Mariusza Pohla Tak, wierze w rzeczy, których nie rozumiem. Wierze, ze dzieje sie ze mna cos, o czym nie wiem lub czego nie umiem nazwac. Wierze w zycie duchowe. Wierze, ze czlowiek jest istota duchowa. I ze duchem jest Bóg. Wierze w rzeczy niewidzialne tak samo, jak w widzialne. Nie sa wcale mniej rzeczywiste ani mniej prawdziwe. Co do stopnia ich realnosci, to byc moze przysluguje im przewaga. Bo niesmiertelnosc, niepodleglosc wobec rozpadu, wobec czasu stanowi o tej przewadze. O tej rzeczywistosci przekonuje cierpienie. Na pytanie o to, co ostatecznie jest rzeczywiste, odpowiadam: ból. Kryterium rzeczywistosci jest cierpienie. Dlatego nie poddaje sie latwo diagnozie, ze utracilem kontakt z rzeczywistoscia. Krzysztof Pachocki
„Über diesen Titel“ kann sich auf eine andere Ausgabe dieses Titels beziehen.