Siris: Łańcuch filozoficznych refleksji i dociekań wraz z "Dodatkami" - Softcover

Zarówno redaktorzy prac George'a Berkeleya, jak i badacze i interpretatorzy jego filozofii nie maja watpliwosci, ze Siris byl ostatnim z najwiekszych i najlepiej sprzedajacym sie dzielem filozofa. Ukazalo sie ono drukiem na poczatku 1744 roku w Wielkiej Brytanii i Irlandii, kiedy George Berkeley pelnil posluge dziekana diecezji w Cloyne. Jak dowiadujemy sie z bibliografii dziel Berkeleya przygotowanej przez Arthura A. Luce'a i Thomasa E. Jessopa, tylko do konca 1744 roku Siris mial szesc wydan, z czego dwa zostaly opublikowane w Dublinie, a cztery w Londynie.

Wspólczesny czytelnik, siegajacy po raz pierwszy po Siris, moze byc nieco zaskoczony jego forma i zawartoscia.

Rozlegle zarówno pod wzgledem objetosci, jak i tematyki, dzielo ma jednak dosc klarowna strukture, dzieki której widoczne jest bogactwo jego tresci. Pierwszych 119 paragrafów dotyczy sposobu przygotowywania wody dziegciowej, zawiera takze wykaz chorób i dolegliwosci, na które miala ona stanowic remedium, wraz z uzasadnieniem jej dobroczynnej mocy. Kolejna czesc (par. 120-151) poswiecona jest rozwazaniom chemicznym, zwlaszcza chemii kwasów i soli, a takze powietrzu. Nastepne paragrafy (152-219) dotycza eteru; przeciwstawiajac sie mechanistycznej filozofii, Berkeley przedstawia organicystyczna wizje natury, w której naczelna role odgrywa niewidzialny element ognia, ozywiajacy calosc natury. Wreszcie w ostatniej czesci, obejmujacej jedna trzecia calosci dziela, Berkeley odwolujac sie do dziel starozytnych, okresla zaleznosc natury od Boga.

Prezentowane tlumaczenie dziela Siris Berkeleya jest pierwszym przekladem tej pracy na jezyk polski, które obejmuje calosc jego tresci. Do tej pory Siris byl dostepny dla polskiego czytelnika jedynie we fragmentach, których wybór mógl sklaniac go do mylnego przekonania, ze jest to jedynie poradnik medyczny.

Ze Wstepu Adama Grzelinskiego i Marty Szymanskiej-Lewoszewskiej