Unutulmasi Istenen Yillar - Softcover

Hanifi Avci'nin iskence 'tezgâhindan' gecmis bir devrimcinin Anilari Iskencecilerimin yuzune bakiyorum. Evlerine gittiklerinde ne yaptiklarini dusunmeye ugrasiyorum. Ne yapiyorlar? Eslerine, cocuklarina nasil davraniyorlar? Onlarin gozlerine bakarken bir eziklik duyuyorlar mi? Yoksa, sol elle su icmemi engelleyerek gunaha girmemi onleyen, dolayisiyla da buyuk sevap kazandigini dusunen bekcinin dedigi gibi, "Bunlar devletin ustune yazilir!" diye mi dusunuyorlar? Aksam evlerinde eslerine, "Bugun bir cocuk geldi; falaka, ters aski, cop sokma falan, hicbir sey islemiyor valla!" diyerek, o gun yaptiklarindan mi soz ediyorlar? En cok da cocuklari var mi diye dusunuyorum. ... Ne dusunuyor onlar? Bunlar vatan haini, mustahaktir diye mi dusunuyorlar, yoksa yapmaz benim babam boyle seyler mi diyorlar? Hangi cocuk, babasinin, ne gerekceyle olursa olsun, iskenceci oldugunu kabul edebilir ki? Daha once yayinladigimiz Yasanmamis Sayilan Anilar'in devami olan bu yapitinda Mehmet Tepebasi, unutanlara ve unutturmaya calisanlara inat, 12 Eylul vahsetini, okuru yer yer soluksuz birakan bir ciglik-uslupla anlatiyor.